اوتیسم چیست و چه علائمی دارد؟

اوتیسم چیست؟

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یا اوتیسم یک اصطلاح گسترده است که برای توصیف گروهی از شرایط عصبی تکاملی به کار می‌رود. این شرایط با تفاوت در ارتباط و تعامل اجتماعی مشخص می‌شود. افراد مبتلا به اوتیسم اغلب علایق یا الگوهای رفتاری محدود و تکراری را نشان می‌دهند. ASD بدون در نظر گرفتن نژاد و قومیت، فرهنگ یا پیشینه اقتصادی در سراسر جهان یافت می‌شود.

با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) ، اوتیسم بیشتر در پسران تشخیص داده می‌شود تا دختران. در مطالعه‌ای روی کودکان 8 ساله در 11 مکان در سراسر ایالات متحده، نسبت 4.3 به 1 پسر به دختر در سال 2016 پیدا شد.  شواهدی وجود دارد که موارد اوتیسم رو به افزایش است. برخی این افزایش را به عوامل محیطی نسبت می‌دهند. با این حال، کارشناسان در مورد افزایش واقعی موارد یا تشخیص‌های مکرر بحث می‌کنند.

انواع مختلف اوتیسم کدامند؟

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) توسط انجمن روانپزشکان آمریکا (APA) منتشر شده است. پزشکان از آن برای تشخیص انواع اختلالات روانی استفاده می‌کنند. DSM-5 در حال حاضر پنج زیرگونه مختلف ASD یا مشخص کننده را تشخیص می‌دهد. آنها عبارتند از:

• همراه با یا بدون نقص ذهنی
• همراه با یا بدون اختلال زبان
• در ارتباط با یک وضعیت پزشکی یا ژنتیکی شناخته شده یا عامل محیطی
• با یک اختلال عصبی، روانی یا رفتاری دیگر مرتبط است
• با کاتاتونیا همراه است

[banner_in_content url=”tel://02179283000″ title=”” image_m=”http://192.168.110.184/wp-content/uploads/2021/10/CTA-Mobile1.png” image=”http://192.168.110.184/wp-content/uploads/2021/10/003-1.png” ]

 

قبل از DSM-5، بیماری افراد مبتلا به اوتیسم اغلب به صورت زیر تشخیص داده می‌شدند:

• اختلال اوتیسم
• سندرم آسپرگر
• اختلال رشد فراگیر
• اختلال تجزیه کننده دوران کودکی

توجه به این نکته ضروری است که فردی که یکی از این تشخیص‌های اولیه را دریافت کرده است، تشخیص خود را دست کم نگیرد و توجه داشته باشد که نیازی به ارزیابی مجدد نخواهد داشت. تشخیص وسیع تر ASD شامل شرایطی مانند سندرم آسپرگر است.

علائم اوتیسم چیست؟

علائم اوتیسم معمولاً در دوران کودکی، بین 12 تا 24 ماهگی به وضوح آشکار می‌شود. با این حال، علائم نیز در افراد مختلف ممکن است زودتر یا دیرتر ظاهر شوند. علائم اولیه ممکن است شامل تاخیر قابل توجهی در رشد زبانی یا اجتماعی باشد. علائم اوتیسم طبق تحقیقات انجام شده به دو دسته تقسیم شده‌اند: مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی و الگوهای محدود یا تکراری رفتار یا فعالیت‌ها.

• مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی

این نوع از علائم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• مسائل مربوط به ارتباط، از جمله مشکلات در اشتراک گذاشتن احساسات، اشتراک علایق، یا حفظ یک مکالمه ساده و کوتاه
• مسائل مربوط به ارتباطات غیر گفتاری مانند مشکل در برقراری ارتباط چشمی یا خواندن زبان بدن
• مشکلات ایجاد و حفظ روابط

 

 

• الگوهای محدود یا تکراری رفتار یا فعالیت‌ها

این موارد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• حرکات یا الگوهای گفتاری مکرر
• پایبندی سخت به روال‌ها یا رفتارهای خاص
• افزایش یا کاهش حساسیت به اطلاعات حسی خاص از محیط اطراف، مانند واکنش منفی به یک صدای خاص
• علایق یا مشغله‌های ثابت

افراد اوتیسم در هر گروه ارزیابی می‌شوند و شدت علائم آنها مشخص می‌شود. برای دریافت تشخیص اوتیسم، فرد باید هر سه نشانه را در دسته اول و حداقل دو نشانه را در دسته دوم تجربه کند.

علت بروز اوتیسم در افراد چیست؟

علت دقیق ASD ناشناخته است. جدیدترین تحقیقات نشان می‌دهد که هیچ دلیل واحدی وجود ندارد. با این حال، برخی از عوامل خطر مشکوک به ASD عبارتند از:

• داشتن یکی از اعضای نزدیک خانواده مبتلا به اوتیسم
• جهش‌های ژنتیکی
• سندرم X شکننده و سایر اختلالات ژنتیکی
• متولد شدن از والدین با سن بالا
• وزن کم هنگام تولد
• عدم تعادل متابولیک
• قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی
• سابقه عفونت‌های ویروسی
• قرار گرفتن جنین در برابر داروهای والپروئیک اسید یا تالیدومید (تالومید)

با توجه به منبع مورد اعتماد موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی (NINDS)، هر دو ژنتیک و محیط ممکن است تعیین کنند که آیا فرد مبتلا به اوتیسم می‌شود یا خیر. با این حال، منابع متعدد، منبع قدیمی و جدید، به این نتیجه رسیده‌اند که واکسن‌ها باعث ایجا ASD نمی‌شوند. یک مطالعه جنجالی در سال 1998 ارتباط بین اوتیسم و ​​واکسن سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) را بیان کرد. با این حال، این مطالعه توسط تحقیقات دیگر رد شده و سرانجام در سال 2010 کنار گذاشته شد. بدین خاطر در دنیای امروزه احتمال بین واکسن‌ها و ابتلا به بیماری اوتیسم نیز رد شده و در نظر گرفته نمی‌شود.

از چه آزمایشاتی برای تشخیص اوتیسم استفاده می‌شود؟

تشخیص اوتیسم شامل چندین غربالگری، آزمایش ژنتیکی و ارزیابی است.

• غربالگری‌های توسعه‌ای

آکادمی اطفال آمریکا (AAP) توصیه می‌کند که همه کودکان در سن 18 و 24 ماهگی تحت غربالگری ASD قرار گیرند. غربالگری می‌تواند به تشخیص زودهنگام اوتیسم ( ASD )  در کودکان کمک کند. این کودکان ممکن است از تشخیص و حمایت زودهنگام بهره مند شوند.

چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT) یک ابزار غربالگری رایج است که بسیاری از مطب‌های کودکان از آن استفاده می‌کنند. والدین نظر سنجی 23 سوالی را پر می‌کنند. متخصصان اطفال می‌توانند از پاسخ‌ها برای شناسایی کودکانی که احتمال ابتلا به ASD در آنها بیشتر است، استفاده کنند.

توجه به این نکته ضروری است که غربالگری یک تشخیص نیست. کودکانی که از نظر ابتلا به اوتیسم، نتیجه مثبت غربالگری را دریافت می‌کنند، لزوماً به آن مبتلا نیستند. علاوه بر این، غربالگری همیشه همه کودکان مبتلا به اوتیسم را تشخیص نمی‌دهد.

• سایر غربالگری‌ها و آزمایش‌ها

پزشک اطفال ممکن است ترکیبی از آزمایشات مربوط به اوتیسم را توصیه کند، از جمله:

• آزمایش DNA برای بیماری‌های ژنتیکی
• ارزیابی رفتاری
• آزمایشات بصری و صوتی برای رد هرگونه مشکل بینایی و شنوایی که به ASD مربوط نمی‌شود
• غربالگری کاردرمانی
• پرسشنامه‌های توسعه‌ای، مانند برنامه غربالگری تشخیص اوتیسم

[banner_in_content url=”tel://02179283000″ image_m=”http://192.168.110.184/wp-content/uploads/2021/10/CTA-Mobile2.png” image=”http://192.168.110.184/wp-content/uploads/2021/10/001.png”]

 

نحوه تشخیص بیماری اوتیسم

یک تیم متخصص معمولاً برای تعیین تشخیص در نظر گرفته می‌شوند. این تیم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• روانشناسان کودک
• کاردرمانگران
• آسیب شناسان گفتار و زبان

اوتیسم چگونه درمان می‌شود؟

هیچ درمانی برای ASD وجود ندارد. در عوض، برای برخی از افراد مبتلا به اوتیسم، درمان‌های حمایتی و ملاحظات دیگر می‌تواند به آنها کمک کند احساس بهتری داشته باشند یا علائم خاصی را کاهش دهند. بسیاری از رویکردها شامل درمان‌هایی مانند موارد اشاره شده در زیر هستند:

• رفتار درمانی
• بازی درمانی
• کار درمانی
• فیزیوتراپی
• گفتاردرمانی

ماساژ، لباس‌های سنگین و پتو و تکنیک‌های مدیتیشن نیز ممکن است به برخی از افراد مبتلا به اوتیسم در مدیریت علائم کمک کند. با این حال، نتایج متفاوت خواهد بود. برخی از افراد ممکن است به رویکردهای خاصی به خوبی پاسخ دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است عملکر متضادی داشته باشند.

• داروهای جایگزین

تحقیقات در مورد داروهای جایگزین مختلط است و برخی از داروهای درمانی می‌توانند خطرناک باشند. این داروهای جایگزین شامل موارد زیر است:

• ویتامین‌های با دوز بالا
• درمان کلاتاسیون که شامل خارج شدن فلزات از بدن است
• اکسیژن درمانی هیپرباریک
• ملاتونین برای رفع مشکلات خواب

قبل از سرمایه گذاری در هرگونه درمان جایگزین، والدین و مراقبان باید هزینه‌های تحقیق و مالی را در برابر هرگونه مزایای احتمالی سنجش کنند. در صورت شک، همیشه بهتر است با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی صحبت کنید.

آیا رژیم غذایی می‌تواند بر اوتیسم تأثیر بگذارد؟

هیچ رژیم خاصی برای افراد مبتلا به اوتیسم طراحی نشده است. با این وجود، برخی از حامیان اوتیسم در حال بررسی تغییرات رژیم غذایی به عنوان راهی برای به حداقل رساندن مسائل رفتاری و افزایش کیفیت کلی زندگی هستند. اساس رژیم اوتیسم اجتناب از افزودنی‌های مصنوعی است. اینها شامل نگهدارنده‌ها، رنگ‌ها و شیرین کننده‌ها هستند. رژیم اوتیسم ممکن است بر غذاهای کامل تمرکز کند، مانند:

• میوه‌ها و سبزیجات تازه
• مرغ بدون چربی
• ماهی
• چربی اشباع نشده
• مقدار زیادی آب

برخی از حامیان اوتیسم همچنین رژیم بدون گلوتن را تأیید می‌کنند. پروتئین گلوتن در گندم، جو و سایر غلات یافت می‌شود. آنها معتقدند که گلوتن باعث ایجاد التهاب و واکنش‌های بدنی در برخی از افراد مبتلا به اوتیسم می‌شود. با این حال، تحقیقات علمی در مورد رابطه بین اوتیسم، گلوتن و پروتئین دیگری که به نام کازئین شناخته می‌شود، قطعی نیست.

برخی از مطالعات و شواهد حکایت کرده‌اند که رژیم غذایی می‌تواند به بهبود علائم اختلال بیش فعالی با نقص توجه (ADHD) کمک کند، وضعیتی که ممکن است شبیه به اوتیسم باشد.

اوتیسم چگونه بر کودکان تأثیر می‌گذارد؟

کودکان اوتیستیک ممکن است به همان مراحل همسالان خود نرسند، یا ممکن است مهارت‌های جتماعی یا زبانی توسعه یافته را از دست بدهند. به عنوان مثال، یک کودک 2 ساله بدون اوتیسم ممکن است به بازی‌های ساده ساختگی علاقه نشان دهد. یک کودک 4 ساله بدون اوتیسم ممکن است از فعالیت در کنار دیگر کودکان لذت ببرد. کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است در برقراری ارتباط با دیگران مشکل داشته باشد یا از آن اصلا خوشش نیاید.

 

کودکان مبتلا به اوتیسم همچنین ممکن است رفتارهای تکراری داشته باشند. برای مثال، در خواب دچار مشکل شوند یا اجباراً از اقلام غیر غذایی استفاده کنند. آنها ممکن است برایشان سخت باشد که بدون محیطی منظم با روال عادی زندگی سازگار شده و پیشرفت کنند.

اگر فرزند شما اوتیسم دارد، ممکن است مجبور شوید با معلمان او همکاری نزدیک داشته باشید تا از موفقیت آنها در کلاس اطمینان حاصل کنید. منابع زیادی برای کمک به کودکان اوتیسم و ​​همچنین عزیزانشان در دسترس است.

• اوتیسم و ​​ورزش

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است دریابند که تمرینات خاصی می‌تواند در کاهش ناراحتی‌ها و ارتقاء رفاه عمومی آنها نقش داشته باشد. هر نوع تمرینی که کودک شما از آن لذت می‌برد، می‌تواند مفید باشد. پیاده روی و صرفاً تفریح ​​در زمین بازی هر دو ایده آل هستند.

شنا و قرار گرفتن در آب می‌تواند هم به عنوان ورزش و هم به عنوان یک بازی حسی عمل کند. بازی‌های حسی می‌تواند به افراد مبتلا به اوتیسم که ممکن است در پردازش سیگنال‌های حواس خود دچار مشکل شوند، کمک کند. گاهی اوقات ورزش‌های تماسی برای کودکان اوتیستیک دشوار است. در عوض می‌توانید سایر تمرینات چالش برانگیز و در عین حال تقویت کننده را انجام دهید.

اوتیسم چگونه بر دختران تأثیر می‌گذارد؟

به دلیل میزان بیشتر ابتلا  پسران به این بیماری، ASD اغلب به عنوان “بیماری پسران” شناخته و کلیشه می‌شود. بر اساس مطالعه سال 2020 در 11 منطقه در سراسر ایالات متحده، ASD در پسران 8 ساله 4.3 برابر بیشتر از دختران 8 ساله رایج است. این تحقیق بر اساس داده‌های سال 2016 انجام شده است.

در هر صورت، این بدان معنا نیست که ASD در دختران رخ نمی‌دهد. اوتیسم ممکن است به سادگی در دختران و زنان متفاوت باشد. در مقایسه با دهه‌های اخیر، ASD در حال آزمایش بیشتر است. این منجر به افزایش نرخ گزارش شده در پسران و دختران می‌شود.

اوتیسم چگونه بر بزرگسالان تأثیر می‌گذارد؟

خانواده‌هایی که دارای عزیزان مبتلا به اوتیسم هستند ممکن است نگران زندگی با ASD برای یک بزرگسال باشند. برخی از بزرگسالان اوتیستیک به طور مستقل زندگی یا کار می‌کنند. دیگران ممکن است در طول زندگی خود به کمک یا حمایت مستمر نیاز داشته باشند. هر فرد مبتلا به اوتیسم متفاوت است.

معرفی درمان‌ها و سایر داروهای درمانی در اوایل زندگی می‌تواند به استقلال بیشتر و کیفیت بهتر زندگی کمک کند. گاهی اوقات اوتیسم تا اواخر عمر تشخیص داده نمی‌شود. این امر تا حدی به دلیل عدم آگاهی قبلی در بین پزشکان است. هرچند برای دریافت تشخیص هرگز دیر نیست. اگر مشکوک به اوتیسم بزرگسالان هستید به پزشک مراجعه نمایید.

چرا آگاهی از اوتیسم مهم است؟

دوم آوریل روز جهانی آگاهی از اوتیسم است. ماه آوریل همچنین به عنوان ماه آگاهی از اوتیسم در ایالات متحده شناخته شده است. با این حال، بسیاری از حامیان جامعه به درستی خواستار افزایش آگاهی در مورد ASD در طول سال هستند، نه فقط در 30 روز منتخب.  پذیرش اوتیسم مستلزم همدلی و درک این موضوع است که ASD برای همه متفاوت است.

برخی از روش‌های درمانی می‌تواند برای برخی از افراد موثر باشد، اما برای برخی دیگر نه. والدین و مراقبان نیز می‌توانند نظرات متفاوتی در مورد بهترین روش حمایت از کودک مبتلا به اوتیسم داشته باشند. درک اوتیسم و ​​افراد مبتلا به اوتیسم با آگاهی آغاز می‌شود، اما به همین جا ختم نمی‌شود.

تفاوت بین اوتیسم و ​​ADHD چیست؟

اوتیسم و ​​ADHD با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند. کودکانی که به ADHD تشخیص داده می‌شوند، به طور مداوم با بی قراری، تمرکز و حفظ تماس چشمی با دیگران مشکل دارند. این علائم در برخی از افراد مبتلا به اوتیسم نیز مشاهده می‌شود.

علیرغم برخی شباهت‌ها، ADHD اختلال طیفی محسوب نمی‌شود. یک تفاوت عمده بین این دو این است که افراد مبتلا به ADHD تمایلی به مهارت‌های ارتباطی اجتماعی ندارند. اگر فکر می‌کنید فرزند شما ممکن است بیش فعال باشد، با پزشک خود در مورد آزمایش احتمالی ADHD صحبت کنید. برای اطمینان از اینکه فرزند شما تحت درمان صحیح قرار می‌گیرد، داشتن یک تشخیص واضح ضروری است. همچنین ممکن است فرد مبتلا به اوتیسم و ​​ADHD باشد.

[banner_in_content url=”tel://02179283000″ image_m=”http://192.168.110.184/wp-content/uploads/2021/10/CTA-Mobile.png” image=”http://192.168.110.184/wp-content/uploads/2021/10/004-1.png”]

 

اوتیسم چیست؛ جمع‌بندی

موثرترین درمان‌ها شامل حمایت رفتاری زودهنگام و فشرده است. هرچه زودتر کودک مبتلا به این بیماری در برنامه‌های درمانی و حمایتی ثبت نام کند، آینده بهتر و راحت تری خواهد داشت. به یاد داشته باشید که ASD پیچیده است و زمان می‌برد تا یک فرد مبتلا به اوتیسم، چه کودک و چه بزرگسال، برنامه درمانی را که برای آنها مناسب است بیابد.